دیدگاه و پرسش
در این مقاله به بررسی دقیق دفاع در برابر اتهام خیانت در امانت در خصوص عدم استرداد مال پرداختهایم. با تبیین تفاوت قرض و امانت، اهمیت مطالبه مال از سوی شاکی و تحلیل عناصر قانونی جرم، راهکارهای مؤثر برای اخذ قرار منع تعقیب یا حکم برائت ارائه شده است.
در پروندههایی که موضوع آن اتهام خیانت در امانت بهدلیل عدم استرداد مال است، شاکی غالباً ادعا میکند که مالی را بهصورت امانی در اختیار مشتکیعنه قرار داده و قرار بوده در موعد معینی مسترد گردد، اما متهم از استرداد آن خودداری کرده است. در چنین مواردی، وظیفه وکیل مدافع، بررسی دقیق عناصر قانونی جرم خیانت در امانت و فراهم کردن مستندات برای رد اتهام است.
برای دفاع مؤثر در این نوع پروندهها، توجه به دو نکته کلیدی ضروری است:
اگر ادعای شاکی آن باشد که وجه یا مال موضوع اختلاف را به متهم قرض داده، دفاع روشن است:
در عقد قرض، مالکیت مال به مقترض منتقل میشود و او حق انجام تصرفات مالکانه دارد. بنابراین، عنصر سپردن مال امانی که پایه تحقق بزه خیانت در امانت است، وجود ندارد. از این رو، موضوع ماهیت حقوقی دارد نه کیفری و بزه خیانت در امانت محقق نمیشود.
چنانچه رابطه طرفین از جنس قرض نباشد و موضوع پرونده مربوط به امانتسپاری باشد، نکته اساسی در دفاع آن است که آیا شاکی پیش از طرح شکایت، نسبت به مطالبه مال اقدامی انجام داده یا خیر؟ بهطور معمول این اقدام با ارسال اظهارنامه انجام میشود.
بزه خیانت در امانت بدون احراز سپردن مال و تصاحب مال با سوء نیت محقق نمیشود. در صورتیکه شاکی نتواند اثبات کند:
در این صورت با استناد به فقدان رکن مادی یا روانی جرم، میتوان تقاضای قرار منع تعقیب یا حکم برائت را مطرح نمود.
در دفاع از موکل در چنین پروندههایی، استناد به ماهیت رابطه (قرض یا امانت)، اقدامات شاکی برای مطالبه مال، و فقدان عناصر قانونی جرم خیانت در امانت میتواند منجر به رفع اتهام و صدور قرار برائت یا منع تعقیب گردد.
مقالات مرتبط